Περπάτησα πάρα πολύ
και τα φτερά μου τα 'χω χάσει.
Μα εσύ που δεν πατάς στη γη
καν' την ψυχή μου να πετάξει...
Μ' ένα αερόστατο να πάμε στο φεγγάρι,
ένα αεράκι να μας πάρει...
Φωτιά κι αέρας να κάνουμε δική μας
τη μικρή ζωή μας...
Είναι η καρδιά μου μια αυλή
σ' ένα κελί που όλο μικραίνει.
Μα εσύ που έχεις το κλειδί
έλα και πες μου το "γιατί"...
Σε κάποια θάλασσα που ο ήλιος τη ζεσταίνει,
το όνειρό μου ξαποσταίνει...
Νερό κι αρμύρα να κάνουμε δική μας
τη μικρή ζωή μας...
Έχω ένα κόμπο στο λαιμό
και μια θηλιά που όλο στενεύει.
Έλα και κάνε μουσική
την τρέλα που με διαφεντεύει...
Κι αν είναι οι νότες και οι λέξεις αφελείς,
τραγούδησέ τες να χαρείς...
Μ' ένα τραγούδι να κάνουμε δική μας
τη μικρή ζωή μας...
8 σχόλια:
Νέος bloger ζητά αναγνώστες και κριτές.
Τι ομορφο το καλεσμα σου!Σαν να αντηχει μεσα σε θαλασσα ειναι.Η και σε δασος με ψηλα δενδρα.Και το τραγουδι,απ τ αγαπημενα μου.Σε φιλω Ελιζα μου !Καλημερες!!!!!
περασα να σ'ευχαριστησω για το σχολιο σου και να σου πω οτι καποια απο αυτα που γραφω ειναι οντως σελιδες του ημερολογιου μου.. :)
θα ξαναπερασω να σε διαβασω γιατι ειμαι σκαστη παλι αλλα μου αρεσαν αυτα που ειδα με μια ματια στα γρηγορα!! τα ξαναλεμε φιλιααα :)
Ki emena einai apo ta agapimena mou to tragoudi
Fanoula filia.
tora,spiro, entaksei na zitas anagnostes.. ala krites?mu akugete ligo periergo..sholiastes,isws..
8a se parapempso sto gnosto asma tis ritas sakelariou !:)
Στην αρχή το διάβαζα για δικό σου και έλεγα ρεεε κάάάτι μου θυμίζει, κάάάτι μου θυμίζει... :)
χαχα όχι δεν έχω φτάσει ακόμη στο στάδιο που κλέβεις γραπτά άλλων για να τα δημοσιεύσεις στο μπλογκ σου αν και το 'χουν δει κι αυτό τα ματάκια μου!
Eλιζα περνα μια βολτα εχω ενα παιγνιδι που ισως σ ενδιαφερει.
Δημοσίευση σχολίου