Σταμάτησα για πολύ καιρό να γράφω εδώ
Ίσως γιατί όπως όλοι θέλουμε να πιστεύουμε πως είμαστε ιδιαίτεροι, έτσι κι εγώ όταν κατάλαβα οτι πάιρνω μέρος σε κάτι που έχει γίνει πια μόδα ξύπνησε ο επαναστάτης μέσα μου
Ίσως επειδή αηδίασα διαβάζοντας διάφορους bloggers που δεν είναι παρά wannabe δημοσιογράφοι ή αποτυχημένοι δημοσιογράφοι, που προσπαθούν να γλείψουν όσους δημοσιογράφους διατηρούν blog, ή που γράφουν τελος πάντων διατηρώντας διάφορες μανιέρες, με την κρυφή ελπίδα οτι μια μέρα 8α γίνουν ο επόμενος pitsirikos στη lifo η σε κάποιο άλλο free press/εναλλακτικό/ κανονικό έντυπο.
Ίσως διότι δεν είχα τίποτα να πω.
Σκεφτόμουν,σκεφτόμουν και τίποτα δεν έβγαινε.
Κάποιοι φίλοι είπαν οτι με βλέπουν σκεπτική. Κλειστή. Μαζί με όλον τον υπόλοιπο χαμό, μου τριβέλιζε το μυαλό και το εξής: όταν έχεις κάτι να πεις αλλά αισθάνεσαι οτι κανείς δεν θα το ακούσει όπως του πρέπει, όταν αισθάνεσαι ότι μιλάς και μπροστα σου έχεις γραφικές φιγούρες με ωτοασπίδες, τι κάνεις;
Ψιθυρίζεις σε κάποιον φερέλπι που διακρίνεις μέσα στα σκουπίδια; μιλάς απλώς επειδή δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς; Φωνάζεις;
Εγώ επέλεξα το δρόμο της σιωπής.Λάθος, σωστό, ούτε με νοιάζει.
Μπορεί λοιπόν να μη μιλάω πολύ, αλλά ακούω,όλη την ώρα.Παρατηρώ τον κόσμο γενικώς. Όσο πιο πολύ συγκεντρώνομαι για να ακούσω απαντήσεις όμως, τόσο πιο πολύ σιγουρεύομαι πως δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχει τίποτα, ούτε ένα πράγμα το οποίο να ξέρουμε στα σίγουρα. Σήμερα ο ουρανός είναι γαλάζιος, αύριο μπορεί κάτι να γίνει και να πορτοκαλίσει. Ο κόσμος και τα πράγματα γύρω μας είναι όπως τα φτιάχνουμε, όπως τα βλέπουμε μέσα απο το δικό μας πρίσμα.
Αυτές οι σκόρπιες σκέψεις ήρθαν σήμερα και επέμεναν να καταγραφούν.
ΥΓ: ο Μπούμπης ροχαλίζει με πάθος στο χαλί, για σένα που θα με ρωτήσεις.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
My Lade η πληροφορια που ζητας ειναι μεσα στο διαδυκτιο φυσικα.Joe Darion το ονομα του ποιητη 117-2001.Βραβειο Tong το 1965-66 για τους καλυτερους στοιχους στο ΒRODWAY.Εχω μια συστολη μαζι σου στο να σου μιλω πολυ ανοιχτα.Για αυτα που γραφεις η που σε προβληματιζουν.Κι αυτο γιατι ενω εισαι, μια γυναικα για μενα πια ,με δυνατη προσωπικοτητα εχω την εντυπωση οτι εισαι λιγο φοβισμενη και κλειστη στον εξω κοσμο.Σου γραφω εδω λοιπον (θα μπορουσα να σου τα πω με μειλ)γιατι πιστευω οτι σου χρειαζεται επιγοντως ν ανοιχτεις περισσοτερο σαν ανθρωπος και να εκτεθεις χωρις φοβους και παθη.Η προσωπικη εκθεση του καθενος μας φυσικα,περιεχει 2 σοβαρα πραγματα.Το ενα ειναι ο θρυμματισμος του εγωισμου μας και το αλλο η ενταση της ουσιαστικης δυναμης που εχουμε μεσα μας ολοι ανεξαιρετως να αντιμετωπιζουμε αυτο που λεγετε πραγματικη ζωη.Λιζα αυτη η ζωη ειναι εξω κοριτσι μου μεσα στους αλλους ανθρωπους που μπορει ναναι απο μαλακες εως υπεροχοι.Αλλα ειναι εξω.Οχι μεσα στο τρυπακι του εαυτουλη μας.Αφησε τις κριτικε για τους βλακες χρυσο μου κοριτσι.Μη σπαταλας τον εαυτο σου σε κριτικες ηλιθιων.Αυτο δειχνει -για τους εξυπνουςανθρπους φυσικα -οτι ασχολησε μ αυτους γιατι δεν σου αρεσει ο εαυτος σου.Κι αν ειναι ετσι φτιαξτον.Απο μενα θα εχεις οση συμπαρασταση θελις αλλα ρωτα προς θεου ρωτα και εμπιστεψου.Βγες απ τον οικογενιακο σου θηλακα και ρωτα ,μιλα, συζητησε.Εδω ειμαι κι εγω κι ο Πανος η οποιος αλλος δικης σου επιλογης.Αλλα παρε μερος στη ζωη δυναμικα.Μην κριτικαρεις τοσο ευκολα δειξε πρωτα το δικο σου εργοχειρο και μετα...Γραφε πιο συχνα και μην δισταζεις να εκτεθεις.Σε φιλω.
H HMΕΡΟΜΗΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΕΙΝΑΙ 1917-2001.sorry.
Λιζα σ εβαλα στο καρουσελ των μπλογκερς που επικεπτομαι και μ επισκεπτονται.Κανε το ιδιο κι εσυ.Θ ανοιξεις ετσι διαλογους που πιθανα να σε οδηγησουν σε τοπους που δεν φανταζεσαι.Η δημοσιογραφια εχει σχεσεις με τον κοσμο ,οχι απομονωση λοιπον.Φιλια.
Ευχαριστώ πάρα πολύ για τον προβληματισμό σας σε σχέση με μένα που γνωρίζω πως είναι εξ ολοκλήρου καλοπροαίρετος.
Δεν θα ήθελα να απαντήσω γιατί θα ήταν σαν να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου μέσω του νετ.
Πράγμα φτηνό και σίγουρα χωρίς νόημα αφού όπως και να έχει στο άρθρο μου με εκείνα και με τ'άλλα ήθελα να φανεί οτι δεν προσπαθώ να αποδείξω τίποτα σε κανέναν.
Ευχαριστώ και πάλι.
ΥΓ: μου πήρε πάρα πολλή ώρα αλλά τα κατάφερα να βρω από πού προσθέτεις συνδέσμους!
Λιζακι το φχαριστιεμαι μαζι σου τον διαλογο.Εισαι ατομο που πιανεις πολλα πραγματα και τα λες και με ωραιο τροπο.Σ ευχαριστω που εμπιστευεσαι την οντως και περα για περα καλοπροεραιτη διαθεση μου .Δεν με προβληματιζεις ομως κοριτσι μου προς θεου.Ειμαι απο τις γυναικες που ουδεποτε προβληματιζονται για τιποτ αλλο εκτος απο την αρρωστια και την υγεια των ανθρωπων που αγαπω.Πιστευω ακραδαντα στη ζωη μου οτι μονον αυτο πρεπει να με προβληματιζει και τιποτα αλλο.Και το κανω.Μ ενδιαφερεις πολυ σαν ατομο αυτο ειν ολο.Και κατι αλλο επισης .Δεν γουσταρω τους μεγαλους.Καθολου.Συχαινομαι αφορητα τον συντηρητισμο τους,την σοβαροφανεια τους,τον πολυξερισμο τους,την αρτιριοσκληρινση του εγκεφαλου τους,τη πιεση που ασκουν στα νεα ατομα, γιατι εχουν τα φραγκα ,και μ αρεσει αντιθετα η απειρια κι ο προβληματισμος ,που μυριζει το φρεσκο αερακι της νιοτης.Γι αυτο ολοι οι κολλητοι μου φιλοι εχουν τρελλα,ανανεωνουν την ζωη τους χωρις φοβο περνοντας τα ρισκα φυσικα,ταξιδευουν,κινουνται σε αχαρτογραφιτες περιοχες μονοι τους,δεν ειναι κοπαδιαστοι,δεν μιμουνται,δεν ανταγωνιζονται τους αλλους.Κοιτανε μονο να καλυτερευουν τον εαυτο τους καθε μερα.Ρισκαρουν Λιζα μου και δεν γουσταρουν να χαιδευουν τους φοβους τους .Δεν τσιγγουνευονται σε αισθηματα και σε χρηματα,βοηθουν.Οσο μπορουν και μ οποιον τροπο.Γι αυτο σου γραφω γιατι πιστευω απ το λιγο που σε ξερω τι αξιζεις πολλα ψυχη μου.Εμενα τουλαχιστον η αυρα σου αυτο μου λεει.Σε γλυκοφιλω.
Δημοσίευση σχολίου